O bir anaydı,
ama bir değil, iki değil, üç değil tamı tamamına on iki eniğin anası… Adı da
“Karakız”dı.
Refahiye'nin Bahasor Köyü’nde Ağustos ayının sonlarına doğru bir batında 12 yavru
dünyaya getirdi Karakız. Eniklerinin daha gözleri açılmamıştı. Karakız yaşlı bir söğüt ağacının kovuğuna gizlediği sevimli yavrularını
doyurmak için küçük bir köy olan Bahasor’ün bütün kapılarını her gün dolaşıyordu.
Karakız, yine yağmurlu bir günde bütün kapıları dolaştı. Ne
yazık ki yavrularına süt olabilecek yiyecek bir şeyler bulamıyordu.
Ta ki, kapısını beklediği Memet, “Karakız… Karakız… Geh geh…” diye seslenene kadar. Karakız, sesin geldiği yöne uçarcasına koştu ve sahibinin ilçeden bolca getirdiği rengi
morarmış tavuk etine büyük bir iştahla saldırdı…
(Yazı ve Fotoğraflar: Süleyman Boyoğlu)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder