NÂZIM HİKMET TARTIŞMASI...

                       Gazeteci Şakir Palancıoğlu, F.Rıfkı Atay'la evinde.

FALİH RIFKI ATAY’LA ÇETİN ALTAN’IN

NÂZIM HİKMET TARTIŞMASI…

Falih Rıfkı Atay, yazar Çetin Altan’ın büyük şair Nâzım Hikmet konusunda kendisine yönelttiği suçlama ve hakarete çok sinirlenir ve zehir zemberek bir açıklama yapar, “Ağzı pis yazı gevezesi” der.

Atatürk dönemi Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ilk milletvekillerinden Atay, 22 Eylül 1968 tarihli Dünya gazetesindeki “Pazar Konuşması” köşesinde kendisiyle ilgili sözlerinden dolayı ünlü yazar ve1965’te Türkiye İşçi Partisi’nden milletvekili olan, konuşmalarıyla Meclis’in tozunu attıran Çetin Altan’a hitaben bir yazı kaleme alır:

“Benim yüzüme tükürmek? Böyle bir şeyi söz konusu olarak bile ilk defa senin gibi bir terbiyesizin ağzından işitiyorum. Eğer o zilzurna serhoşluk zamanında böyle bir edepsizliğe kalksaydın sofranın bütün tabaklarını yılışık suratında parçalardım.”

“Ben senin gibilerle bir masada ve bilerek bir yerde buluşmam” diyen Falih Rıfkı Atay, şunları söylüyor:

“Bahsettiğin, bir kadınları esirgeme suvaresinde eşimle İsrail Konsolosuna davetli olduğumuz ve senin zilzurna soframıza sokulduğun gece olmalı. O gece olup bitenlerin tanığı, sofranın ikinci davetlisi olan eski İstanbul Belediye, şimdi de CHP İstanbul Başkanı Necdet Uğur’dur. Sen kendini bilmeyecek kadar serhoştun. Söylediklerini söylediklerimi ondan sor!

“NÂZIM’IN KOMÜNİST OLMASINA ACIYANLARDANIM”

Ben Nâzım’ın büyük şair olduğunu birçok defa yazmışımdır. Hatta ilk defa Rusya’dan gelişinde bana telgraf çekmişti. O zamanki Adalet Bakanı rahmetli Mahmut Esat Bozkurt’la onu Türkiye’ye sokturan benim. Af dilekçesinin başına da imzamı koymuştum. Nâzım’ın komünist olmasına acıyanlardanım. Gene de bize en güzel İstiklâl Savaşı Destanını veren o’dur. Yalnız, beni yaratan Stalin’dir, diye Moskova toprağını öptüğü vakit, adam olarak, çok küçülmüştür ve yerle bir olmuştur. “

Atay, Çetin Altan’a çok kızmış olacak ki, çok ağır sözler içeren yazısına şöyle devam ediyor.

“Ama Çetin Altan’ın komünist olmasından üzgün değilim. Onunla Türk edebiyatı ağzı pis bir yazı gevezesinden başka bir şey kaybetmemiştir. Seninle başka hiçbir zaman hiçbir yerde buluşmadım.

Solculuğa gelince, ben Kemalist solcuyum. Komünist değilim. O akşam sen: ‘Ben Taksim Meydanı’nda komünist olduğumu bağırmadıkça bu memlekette hürriyet olduğuna inanmam’, demiştin. Sen korkaklığından yalan söylüyorsun. Bir sosyalist değil, komünistsin. Namus taslıyorsan komünist olduğunu söylesen a..

Komünistliğin soysuzlaşa soysuzlaşa ne hale geldiğini görüyoruz. Bu zekâ adamı elli yıllık denemeden ders almasını bilir.

Ben kaç defa İsveç sosyalizminden yana olduğumu da yazdım. Ama o sosyalizm tank top gölgesi altında yaşamaz. Türk toplumunun o olgunluğa erişmesini isterim.”

(Süleyman Boyoğlu)