(Fotoğraf: Süleyman Boyoğlu)
SERACEDDİN ZIDDIOĞLU, HÜSEYİN CAHİT YALÇIN’IN VEFATINI ANLATTI:
Tanin gazetesinin sahibi Hüseyin Cahit Yalçın’ı Bâbıâli’den tanıyorum. Mesleği uğruna zindanlara girmiş ve çileli bir hayat yaşamış bir gazeteciydi. Kaleminden hiçbir şekilde ödün vermedi. Doğru bildiği yolda yürüdü. Kimseye taviz vermedi. Seçkin bir meslektaşımızdı.
Yıl 1957 idi. Duyduk ki Hüseyin Cahit Yalçın hayata veda etmiş. Tabii bütün Bâbıâli, sevenleri büyük üzüntü içindeydiler. Şişli Camii’nin sırasındaki ahşap konağında ziyaretçiler dolup taşıyordu. Başta Cumhuriyet Halk Partililer, partinin gençlik kolları konağı sık sık ziyaret ettiler. Bir ara ismini hatırlayamadığımın birisinin buluşuyla elinde meşalelerle nöbet tuttular.
Bir akşam ben de o konağa gittim. Meşale tutanlar dikkatimi çıktı. Cenazenin üstünde halıya benzer örtü ile bir de bardak vardı. Gençler nöbeti birbirlerine devrediyorlardı. O esnada adı Hüseyin olan bir genç meşaleyi tutarken, meşale elinde hafif ters döndü. Bu esnada meşaledeki alevin bir kısmı örtünün üzerine döküldü. Herkes paniğe kapıldı. Yangın çıkma tehlikesini görerek, örtüyü ters çevirerek yangını söndürdük. Yangın deyince büyük bir yangın olmadı, alevler büyümeden söndürdük.
Eğer büyük bir telaşa kapılsaydık, Hüseyin Cahit Bey’in naşını bırakıp kaçabilirdik. Ama öyle yapmadık, yangını anında söndürdük. Zira konak ahşaptı yangın biraz büyüseydi, konak tamamen yok olabilirdi ve büyük bir facia yaşanabilirdi. Hüseyin Cahit’in çalıştığı masada notları, kalemleri, kâğıtları vardı. Onlar da yanmaktan kurtarıldı. Hatta rahmetlinin çalışma masasının önünde bulunan koltuğuna yangın olayından önce bir süre oturdum. Büyük üstat burada çalışmış burada yazı ile mücadelesini vermiş bir gazeteciydi. Onun makamında bir süre oturarak, çeşitli düşüncelere daldım…
Daha sonra sabaha kadar gençler, sevenleri, gazeteciler nöbet tutmaya devam etti.
(Süleyman Boyoğlu)
Not: 18 Ekim 1957’de vefat eden Hüseyin Cahit Yalçın, Feriköy Mezarlığı’nda yatıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder